سلام.اين جريان تغيير نوع شادي ما در نيمه شعبان و بدل شدنش به همان پارتي! واقعا جاي بررسي دارد.كه چرا اعياد مذهبي ما و باورهاي ديني ما در لحظه هاي شاد دارد بدل مي شود به يك تخليه رواني.شادي خوب است.اشكالي هم برش وارد نيست اما فعل نا صواب براي يك امر صواب خودش حرف و حركتي ست قابل تامل.موضوع نظرسنجي هم جالب بود.حقيقتا همينطور است.وقتي بيشتر فلسفه ظهور آقا امام زمان امام رحمت و شفقت براي برقراري عدالت و دوستي طوري معرفي ميشود كه درياي خون راه مي افتد و گردن ميزند و شمشير ميكشد و با هر ضربه صدها و هزاران نفر هلاك مي شوند و اصلا نمي آئيم تفسير لازم داشته باشيم كه چرا و چگونه من هم باشم مي گويم ظهور نكند بهتر است!شرح احاديث مربوط به اينگونه اقدامات امام زمان نياز به يك مقدمه روشن دارد منتهي مثل فلسفه قيام امام زمان ما فقط چسبيديم به كربلايش و شمير و نيزه و والسلام بعدش هم گريه و زاري.خدا بخير كند با اين باورها