اکنون کارم سفر است ,

مسافري تنهايم

که در زير کوله باري سنگين , پشتم خم شده

و استخوان هايم به درد امده است .

و مي روم و راه طولاني لحظه ها

در پيش رويم تا افق کشيده شده است .

و از هر منزلي تا منزل دور دست ديگر , لحظه اي است .

و اين چنين من بايد صد هزار , ميليون ها لحظه را طي کنم .

تا برسم به يک روز .

به چه مشغول كنم ديده و دل را كه مدام دل تو را مي طلبد ديده تو را ميجويد

همه هست آرزويم كه ببينم از تو رويي چه زيان ترا كه من هم برسم به آرزويي
به كسي $("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });