چشم به راهيِ آفتاب
که آينه‌خوانيِ رويا نمي‌شود.


اين شبنمِ قانع به يکي گلبرگِ تاکي مگر
اگر عمرِ سحرگاهيِ شبتاب را مي‌دانست
اين همه از لغزشِ انعکاس
سرمستِ نور و نمازِ علف نبود.


دريغا شبنمِ دريانديده‌ي من
آسمان، برهنه
باد، خواب وُ
آدمي ... تنهاست.