به مناسبت اولین سالگرد شهیدان حمید فضلعلی و جواد حسنی
شهید,شهادت ,جبهه ,جنگ..درست درکشون نکردم, شاید سنم قد نمی داد که بفهممشون
سه شنبه که واسه دعای توسل میومدیم مزار شهدا معلوم بود که اونام متوسل میشن که بیش از این فاصله نمونه بینشون و فک کنم اونا تنها کسایی بودن که دعاشون تواون شبا شنوایی داشت به سال نرسید که دوباره سه تایی پیش هم بودن....
ومن تازه دارم می فهمم که هنوزم کسایی هستن که آرزوشون شهادت بوده باشه ,هنوزم هستن دوستایی که دوستیشون آسمونیه و تا آسمونا به هم وصلم,هنوزم هستند باقری ها که بعد رفتنشون تازه مرد بپرسن این کی بود؟هنوزم هستند کسایی از جنس نیاز هنوزم بازه در شهادت واسه اهل نیاز من تازه فهمیدم که....ولی نمی دونم ,شاید هیچ وقت قدرت درکشو پیدا نکنم تنها چیزی که می تونم بگم شفاعت شفاعت شفاعت
نوشته شده توسط : مریم
باز هم پاییز است رنگها در راهند چشمهایت بردار و بیاور وکمی ذوق و بصیرت با خویش
پاییز هم اومد و باز برگای زردشو میبینیم..سوز باد پاییزیشو که به صورتمون می خوره حس میکنیم .و تو دلامون شاید یه غم و دلتنگی....تو این حال و هوا که داشتم راه می رفتم به فکرم رسید این خزون واس طبیعته و کار اوستا کریم که بی حکمتم نیسته؟!!!..بعد به ذهنم رسید که این حتما تنها به طبیعت خلاصه نمی شه.....همونجوری که طبیعت بهاری داره بعد تابستون و بعدم پاییز ...فصل خزون دل ماها کیه؟!...اون میتونه فصل ریزش گناهان ,الودگیها,کدورتها باشه...همونجوری که پاییز که از راه میرسه اولاش که برگریزونه یه جورایی غمزده هست تا اینکه اولین بارونه میاد زمین..بوی نم خاک که به هوا میشه دلا وامیشه..اصلا هوایی میشه..گناهای ما هم وقتی جمع میشن و یهو یادمون میاد ,خزون دلمون شروع میشه ....دلمون میگیره غصمون میشه..استغاثه می کنیم, وقتی اون قطره های بارون میریزه ..بعد دله هواش عوض می شه شادی و رضایت جای غمه میاد به دلت....دیگه نمی دونم چی بگم...فقط دعا میکنم چهار فصل دلم کامل باشه
نوشته شده توسط : مریم
سلام...میگن مهمون از مهمون بدش میاد..اما نه صاحبخونه ....اونم این صابخونه.....
علیرغم مهمونی های دوران کودکی که زیر تموم کارت دعوتاش می نوشتن...ازاوردن اطفال خوداری کنید و بر خلاف بعضی ازمهمونیها که کارت دعوتش فقط برای یک تعداد خاص نوشته می شد حالا یک مهمونی بر پا شدکه پیر و جوون ..خرد کلون به اون دعوت شده بویم ...هنوزم که هنوزه مهمونیم..
مهمونیی که تو اون دل مهمونا میزبان صاحب خانه هم هست.حالا که ضیافت الهی برپاست,ودست و پای شیطون رو هم غل و زنجیر کدن تا من و تو بتونیم راحت می بخوریم و سبو بشکنیم.....فرصتی مهیا شده که بتونیم عشق بازی کنیم و تو رقابت میون همه مهمونا برای قربت, خودمونو به صاحبخونه نزدیکتر کنیم و دست اخرم صاحبخونه مهمونه خونه قلبمون بشه..و خونه خونه خودش اگه بشه چه میشه..(القلب حرم الله و لا تسکن فی حرم الله غیر الله)....تو این مهمونی که وسعتش یک ماه هسته و توشه اش یک عمر..کسایی میتونن از فرصتهاش استفاده کنن که انها رو بشناسن...
پس بیایم گوشه ای با صاحب خانه دلمان خلوت کنیم و.....الهی لا تودبنی بعقوبتک..(خدایا مرا به عقوبت خود ادب مکن) التماس دعا....
التماسه التماسه ها...
نوشته شده توسط : مریم
لیست کل یادداشت های این وبلاگ