در احوال مومنان پیشین اندیشه کنید,که چگونه درحال آزمایش و امتحان به سر بردند (قوم بنی اسرائیل قبل از موسی (ع)).آیا بیش از همه مشکلات بر دوش آنها نبود و بیش از همه در سختی و تنگنا قرار نداشتند . فرعونهای زمان آنها را به بردگی کشیدند و همواره بدترین شکنجه ها را به آنها واردمیکردند و انواع تلخی ها را به کامشان می ریختند.نه راهی برای سرپیچی بود نه چاره ای که از خود دفاع کنند ,تا آنکه خدای سبحان جد صبر ایشان را دید که از محبت او مکرهات را تحمل می کنند (اینکه تو ذهنشون دنبال یه ملجا بودند)آنان را از تنگناهای بلا و سختی نجات داد.ان هنگامی بود که وحدت اجتماعی داشتند و خواسته های آنان یکی,قلبهای آنان یکسان,دستها مددکار یکدیگر و..و درین حال بود که ذلت آنان به عزت ,ترس آنان به امنیت و رهبر و پیشوای دنیا شدند...پس به پایان کارآنها نیز بنگرید ! در آن هنگام که به تفرقه و پراکندگی روی آوردند و به حبها و گروه ها پیوستند....خداوندلباس کرامت خود را از تنشان در آورد و شعبه شعبه شدند....و داستان انها عبرت انگیز در میان شما باقی ماند

                                                                 قسمتی از خطبه قاصعه/نهج البلاغه
======
پ.ن-1 چند سال قبل انقلاب اینجور که میگن عین قوم بنی اسرائیل قبل موسی بودیم-الان قوم بنی اسرائیل زمان موسی نشدیم آیا
پ.ن-2امروزه روز زیادمی شنویم گروه فلان ,حزب الان.ائتلاف بهمان..نمیدونم باید چه انتظار داشت حالا؟
پ.ن-3کی به اون وحدت می رسیم که موسی ما هم بیاد و ملوکا حکام بشیم؟
پ.ن-4برداشت آزاد بود
پ.ن-5 خوش باشین

نوشته شده توسط : مریم

نظر دوستان [ نظر]